دکتر مصطفی چمران سال 1311 در تهران ، خیابان پانزده خرداد، بازار آهنگرها، سرپولک متولد شد.
سال 1336 در رشته الکترومکانیک از دانشکده فنی دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. سال 1337 با استفاده از بورس تحصیلی شاگردان ممتاز به امریکا رفت و پس از تحقیقات علمی درجمع معروف ترین دانشمندان جهان در دانشگاه کالیفرنیا و برکلی با ممتازترین درجه علمی موفق به اخذ دکتری الکترونیک و فیزیک هسته ای و پلاسما شد....
پس از قیام خونین 15 خرداد سال 42 و سرکوب ظاهری مبارزات مردم مسلمان به رهبری امام (ره) دست به اقدامی جسورانه و سرنوشت ساز زد و همه پلها را پشت سرخود خراب کرد و به همراه بعضی از دوستان همفکر، رهسپار مصر شد و مدت 2 سال ، در زمان عبدالناصر، سخت ترین دوره های چریکی و جنگهای پارتیزانی را آموخت و مسوولیت تعلیم چریکی مبارزان ایرانی به عهده اوگذارده شد.
پس از وفات عبدالناصر، ایجاد پایگاه چریکی مستقل ضرورت پیدا کرد و چمران رهسپار لبنان شد تا چنین پایگاهی را تاسیس کند. او به کمک امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان سازمان امل را پی ریزی کرد.
دکتر چمران با پیروزی انقلاب اسلامی پس از 23 سال به وطن باز گشت تا همه تجربیات انقلابی و علمی خود را در خدمت انقلاب بگذارد. پس در شغل معاونت نخست وزیر در امور انقلاب ، شب و روز خود را به خطر انداخت تا سریع تر مساله کردستان فیصله یابد.
دکتر چمران پس از پیروزی بی نظیر خود در کردستان از سوی رهبر عالیقدر انقلاب به وزارت دفاع منصوب شد و دراین جایگاه به یک سلسله برنامه های وسیع بنیادی دست زد که پاکسازی ارتش و پیاده کردن برنامه های اصلاحی از این قبیل بود.
دکتر مصطفی چمران در اولین دور انتخابات مجلس شورای اسلامی از سوی مردم تهران به نمایندگی انتخاب شد.
با شروع جنگ تحمیلی وی ستاد جنگهای نامنظم را در اهواز تشکیل داد و ایجاد واحد مهندسی فعال برای ستاد جنگهای نامنظم یکی از برنامه های اصلی ایشان بود که به کمک آن جاده های نظامی بسرعت در نقاط مختلف ساخته شد.
پس از یاس دشمن از تسخیر اهواز، صدام سخت به فتح سوسنگرد دل بسته بود.
در 30 خرداد سال 60 ، یعنی یک ماه پس از پیروزی ارتفاعات الله اکبر، در جلسه فوق العاده شورای عالی دفاع در اهواز شرکت کرد و از عدم تحرک و سکون نیروها انتقاد کرد و پیشنهادهای نظامی خود از جمله حمله به بستان را ارائه داد. این آخرین جلسه شورای عالی دفاع بود که شهید چمران در آن شرکت داشت و فردای آن روز، روز غم انگیز و بسیار سخت و هولناکی بود.
در سحرگاه 31 خرداد 60 ایرج رستمی ، فرمانده منطقه دهلاویه به شهادت رسید و شهید چمران یکی دیگر از فرماندهانش را احضار کرد و خود، او را به جبهه برد تا در دهلاویه به جای رستمی معرفی کند. در دهلاویه و در خط مقدم در نزدیک ترین نقطه به دشمن پشت خاکریزی ایستاد و به رزمندگان تاکید کرد که از این نقطه که او هست ، دیگر کسی جلوتر نرود. آتش خمپاره که از اولین ساعات بامداد شروع شده بود و علاوه بر رستمی قربانی های دیگری نیز گرفته بود، باریدن گرفت.
ترکش خمپاره دشمن به پشت سر دکتر چمران اصابت کرد. او را بسرعت به آمبولانس رساندند. در بیمارستان سوسنگرد که بعد به نام شهید دکتر چمران نامیده شد کمکهای اولیه انجام شد و آمبولانس به طرف اهواز شتافت ، ولی فقط جسم بی جانش به اهواز رسید